در قسمت قبل ، به بررسی سه شاخه اصلی انقلاب صنعتی چهارم یعنی اینترنت اشیاء ، هوش مصنوعی و دفتر کل توزیع شده پرداختیم. در این قسمت با قرارداد های هوشمند و نحوه اجرا آن ها آشنا می شویم و دیگر گرایشات اصلی انقلاب چهارم صنعتی را بررسی می کنیم.
قرارداد های هوشمند
دومین زیرشاخه ی شناخته شده در زمینه ی فناوری دفتر توزیع شده ( DLT ) ، قرارداد های هوشمند است که پروتکل هایی در بلاک چین است که از توافق نامه های حقوقی و قضات دادگاه تقلید می کند. اقتصاد ها به انواع توافق نامه ها و داوری آن توافقنامه ها بر اساس نتایج دنیای واقعی نیاز دارند. قراداد های هوشمند قادرهستند این امر را در دنیای دیجیتال با استفاده از دستورات if/then برای ایجاد معاملات بر پایه ی وضعیت قرارداد بازآفرینی کنند.
پیش فرض اصلی این است که یک قرارداد با استفاده از پارامترهای if/then ، دقیقا مانند قرارداد های نوشتاری پیاده سازی شود. به عنوان مثال ، می توان به قرارداد مشتقات اشاره کرد که در آن اگر کالایی قیمت مشخصی برسد ، مشتری هزینه ی آن را پرداخت می کند. اما اگر به آن قیمت نرسد ، مشتری به طرف مقابل هزینه را پرداخت می کند.
در حالی که فناوری اینترنت اشیا ( IOT ) ، داده ها را جمع آوری می کند و هوش مصنوعی داده را پردازش می کند، قرارداد های دیجیتال ، بر پایه ی نرم افزاری هستند که با استفاده از داده ها ، عملیات های واقعی را آغاز می کنند؛ مانند پرداخت ها ، انتقال داده یا ذخیره ی یک نتیجه .
این کار مشابه دست دادن انسان ها در یک معامله ی تجاری یا فشار دادن دکمه ی ارسال برای آغاز یک اقدام دیجیتال توسط افراد است. از آنجا که قرارداد های هوشمند در بلاک چین قرار دارند، تمام مزایای امنیتی همراه آن را نیز به دست می آورند. قرارداد های هوشمند ، در واقع یک لایه معاملاتی کاربردی است که اقدامات مستقلی را با استفاده از داده برای ساختن آنچه به عنوان اقتصاد خودمختار توصیف می شود ، انجام می دهد. قرارداد انتقال دیجیتال ، معادل اقدامات و تجارت در دنیای واقعی است.
پایگاه داده های اوراکل
در نهایت آنچه تا کنون کمتر به آن اشاره شده اما از اهمیت زیادی در فناوری DLT برخوردار است ، پایگاه داده ی Oracle است. اوراکل ، پلی برای ارتباط انواع سیستم ها با یکدیگراست. آن ها اینترنت اکوسیستم بلاک چین هستند و حد فاصل بین دنیای پیشین ( خارج از زنجیره ) ودنیای DLT ( بر روی زنجیره ) هستند.
اوراکل اجازه می دهد داده های خارج از زنجیره ، مانند آن هایی که روی سرور های ارائه دهندگان داده های کلان قرار دارند ، در قرداد های هوشمند قرار گیرند تا با منطق قرارداد با یکدیگر تعامل کنند.
همچنین به قراردادهای هوشمند اجازه می دهد داده ها را پس از به نتیجه رسیدن منطق قرار داد ، به سیستم های دیگر هدایت کنند. مانند این که یک قرارداد هوشمند باعث پرداخت یک سیستم خارجی مانند PayPal، SWIFT یا ارسال پرونده ها به بلاک چین های دیگر شود. به زبان ساده ، اوراکل ها لایه های ارتباطی هستند که افراد و همچنین دستگاه ها را به هم متصل می کنند.
برای دستیابی به اتصال ، اورکل ها از رابط برنامه (َ API ) ، به عنوان نقطه ی پایان اتصال استفاده می کنند. این کار منطقی است زیرا در دهه ی گذشته ، API ها به شدت مورد استفاده قرار گرفته اند. یک روش ساده برای تصور کردن API ها این است که آن ها به عنوان خرده خدماتی عمل می کنند که افراد می توانند به جای صرف پول و وقت برای توسعه و کد نویسی برنامه های خود ، از آن ها استفاده کنند.
به عنوان مثال ، برای ساخت Uber ، می شود به سادگی از API های GPS ، API های پرداخت ، مانند Stripe و API های پیام کوتاه ، برای پیام رسانی استفاده کند که این امکان را برای توسعه دهندگان فراهم می کند تا بر روی کد اصلی و عملکرد برنامه ی خود تمرکز کرده و از سرویس های الحاقی از طریق API برای بقیه کار ها استفاده کنند.
در نهایت ، نیاز به ایمنی و راه های قابل اعتماد برای ارتباط بین دستگاه ها برای دستیابی به اتوماسیون واقعی مورد نیازاست. مشکل این جاست که بیشتر اورکل های امروزی ، متمرکز هستند یا از طریق ارائه دهنده خدمات اوراکل مرکزی یا یکی از طرفین معامله که خود آن ها را می سازند، اداره می شوند.
مرکزیت سازی ، راه های حمله ی آسانی را برای بازیگران مخرب ایجاد می کند و امکان دستکاری داده های ورودی سرویس دهنده را فراهم می کند. وضعیت ترسناک وقتی است که قرارداد هوشمندی با ارزش بالا دچار سوء عملکرد می شود زیرا ارایه دهنده ی خدمات API متمرکز، هک شده است یا کارمندی در تغذیه ی داده دستکاری کرده یا تعمیر و نگهداری مختل شده است.
خودکار سازی کارآمد وقتی اتفاق می افتد که آسیب پذیری ها کاهش یابند زیرا از میان بردن این آسیب پذیری ها ، نیازمند دخالت انسان است. همچنین این آسیب ها می توانند بسیار دچار آشفتگی و منجر به یک واکنش زنجیره ای از خرابی هایی شوند که ریشه ی یکسانی دارند.
برای حل واقعی مسئله ی اوراکل ها ، باید مرکزیت زدایی اتفاق بیفتد. Chainlink ، یک استارتاپ ، مربوط به فناوری DLT است که در حال حاضر، پیشرو در صنعت برای ایجاد شبکه ی اورکل های غیر متمرکز است که برای اتصال به این دستگاه ها ، از میان افزار API استفاده می کند.
این سیستم این کار را با متمرکز کردن راه های ارتباطی بین قرارداد های هوشمند ، محدود کردن حمله ی مرکزی و ارائه ی محاسبات ایمن خارج از زنجیره انجام می دهد به صورتی که اوراکل ها نمی توانند جزئیات معاملات خود را مشاهده کنند. محاسبات خارج از زنجیره ، علاوه بر اضافه کردن پردازش های سریع و آسان برای قرارداد ها ، مزایایی را نیز ارائه می کنند؛ انتقال امن ، محرمانه و مقیاس پذیر.
آخرین مرحله در استفاده از قرارداد های هوشمند ، برای تصمیمات واقعی اقتصادی و راهکار های هوشمند است ( برای مطالعه ی بیشتردرباره ی chainlink ، اینجا کلیک کنید ).
در مجموع این توضیحات ، سیستمی با بلاک چین به عنوان پایگاه داده و لایه پردازش قرارداد های هوشمند ، به عنوان یک لایه ی معاملاتی با قابلیت های مختلف و اورکل ها به عنوان لایه ی ارتباطی با قابلیت های اضافه شده ، ارائه می شود.
از لحاظ نظری ، همه ی این موارد را می توان به صورت یک شبکه ی خودمختار و بدون نقص امنیتی و بدون هیچگونه تمرکز، به صورت غیر متمرکز در آورد. آخرین مرحله ، نزدیک شدن به زمان واقعی است که هنوز محقق نشده است. اما محاسبه ی خارج از زنجیره ، زنجیره های جانبی و راه حل های لایه ی دوم ، به مانند شبکه ای رعد آسا ، به واقعیت نزدیک تراست.
قبل ازآنکه تصویر کاملی از چگونگی هم افزایی اینترنت اشیا ( IOT ) ، هوش مصنوعی ( AI ) ودفتر توزیع مشترک ( DLT ) ، با یکدیگر ترسیم کنیم، شناخت برخی دیگر از گرایش ( Trend ) های کلان مهم دیگر در دو بعد فناوری و جامعه ، که بیشتر جهان را به سمت انقلاب صنعتی چهارم سوق می دهند ، مهم است.
کلان گرایش ها
بیشتر گرایشات کلان ، حول مفهوم یک اقتصاد جهانی به هم متصل شکل گرفته اند که این اقتصاد جهانی به طور روز افزونی آزاد و در اختیار همگان خواهد بود و به سمت زمان واقعی بودن حرکت کرده و به طور خودکار اداره می شود.
بار زترین گرایش کلان جهانی شدن ( Globalization ) است. مانند تحولاتی که از اینترنت رشد کرده و امکان ارتباط فرامرزی را به صورت آنی فراهم کرده است و توانایی سفر ارزان قیمت را به قشر متوسط داده است.
در واقع ، به لطف Skype و WeChat و دیگر پیام رسان ها، تماس با مردم سراسر جهان و سفر به تمام کشور ها رایگان است ( به صورت مجازی ) . موانع فرهنگی و تکنولوژیکی به سرعت در حال از بین رفتن است. به ویژه ، با محبوب شدن برنامه های تبدیل صدا به متن .
دومین گرایش کلان ، قانون Moore است طبق آن مشاهده شده که تراکم ترانزیستورها در یک مدار ، هر دو سال دو برابر می شود و این بدین معنی است که سرعت پردازش هر دو سال دو برابر می شود.
این پدیده می تواند عامل اصلی توسعه ی فناوری مقیاس پذیر DLT باشد. همچنین منجر به توسعه ی رباتیک هوشمند می شود. رباتیک خودش صنعتی توسعه یافته است که می تواند جایگزین بسیاری از کار های دستی شود.
ترکیب این پیشرفت ها با هوش مصنوعی و بالا رفتن سرعت محاسبات ، به طور قطع می تواند مسیر را برای استفاده از ربات های مقرون به صرفه هموار کند.
رباتیک در حال حاضر به شکل های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. مانند ربات های خانگی ، که خانه ها را جارو می کنند یا ربات های صنعتی مانند آن هایی که در انبارهای آمازون هستند و به جابجایی کالا ها و تکمیل سفارشات کمک می کنند.
یکی دیگر از گرایشات کلان عمده ، توسعه ی انواع جدیدی از بیوتکنولوژی برای استفاده روز افزون و بهتر از این فناوری است. ایده ی اساسی بیوتکنولوژی، ادغام انسان و ماشین با قرار دادن دستگاه های مختلف در داخل یا روی بدن انسان است.
این موضوع همپوشانی زیادی با دستگاه های اینترنت اشیا ( IOT) دارد که منجر به آن می شود که در آینده ، برنامه های کاربردی بر سلامت عملکرد های مختلف بدن نظارت کند.
بررسی اطلاعات طریق دستگاه ها می تواند به مردم کمک کند که سلامت بمانند و حتی می تواند برای استفاده از قرارداد های هوشمند جهت تخفیف بیمه ی درمانی مورد استفاده قرارگیرد.
در آینده ی دور، بیوتکنولوژی ، می تواند منجر به ارتباط مغز با رایانه شود که در آن ذهن ، مانند یک نرم افزار، قادر به دانلود هوش است. بیوتکنولوژی یکی از بزرگترین گرایش هایی است که در آینده به سوی آن پیش خواهیم رفت.
در نهایت ، آخرین گرایش مهم ، جنبش فعالیت های منبع باز است. قوانینی در سراسر جهان در حال تصویب است که شرکت ها یا دولت ها را موظف می کند که API های خود را به طور منبع باز در اختیار دیگران قرار دهند.
مانند قانون PSD2در اروپا که بانک ها را موظف می کند که API های خود را برای استفاده های مالی به صورت رایگان در اختیار دیگران قرار دهند. همچنین اوباما قانون قرن ۲۱ را تصویب می کند که طبق آن ، از سال ۲۰۱۸ کلیه پرونده های الکترونیکی حوزه سلامت به واسطه ی API ، در دسترس عموم قرار گیرد.
همچنین یک جنبش منبع باز نرم افزاری به وجود آمده است که نمونه ی اصلی آن ، فناوری DLT است. در نهایت ، دانش و اخبار به سمت استفاده از ” مجوزخلاقیت مشترک منبع باز ” سوق پیدا می کنند و هرچه داده ها و اطلاعات عمومی تر شوند ، ذهن کندو مانند، سریع تر رشد می کند. زیرا شانس بیشتری برای اتصال و ارتباط ایجاد می کند.
نتیجه گیری
بر پایه ی اطلاعات ارائه شده ، تصویری از آینده درحال شکل گیری است که نمودار نشان می دهد که چگونه جهان در ۵۰ سال آینده رشد می کند. مدلی که شروع به شکل گیری می کند ، جهانی است که به لطف ارایه دهندگان کلان داده ها ، دستگاه های IOT و اینترنت ، منابع تامین داده روز به روز بیشتر می شوند.
همچنین داده می تواند برای الگوریتم های هوش مصنوعی استفاده شوند که هوش مصنوعی آن ها را پالایش می کند و از آن ها برای اقدامات هوشمندانه در دنیای واقعی استفاده می کند.
این اقدامات با فناوریDLT تسهیل می شود که همه چیز را به یکدیگر متصل می کند. این فناوری باعث ایجاد همبستگی در تجارت می شود و همه ی اطلاعات را در یک دفتر مشترک ثبت می کند. به محض راه اندازی شبکه ها ، آن ها فعالیت خود را مدیریت می کنند و با گذر زمان می توانند هوشمند تر شوند. این چهارمین انقلاب صنعتی است.
اقتصاد انسان محور، به طور کامل از بین نمی رود. اما به راحتی می توان گفت اقتصاد خودمختار، هرساله بیشتر و بیشتر به آن ضربه می زند. رباتیک قرار است کارهای دستی قراردادهای هوشمند با هوش مصنوعی و داده محور ، جایگزین نیروی کار هوشمند مانند حسابداران ، واسطه های شخص ثالث ، شغل ها جمع آوری داده و تنظیم کننده های قرارداد های بیمه می شوند.
این تازه آغاز کار است. زیرا تعداد زیادی از توسعه دهندگان ، احتمالاً شروع به جمع آوری الگوریتم های توسعه ی هوش مصنوعی و قرارداد های هوشمند خواهند بود. و طبیعتا هرچه افراد بیشتری درگیر شوند ، سرعت حرکت به سمت این آینده نیز بیشتر می شود.
اگرچه فکر کردن درباره ی از دست دادن شغل نیرو های کار در آینده نزدیک ترسناک است. اما اگر اخلاقی اجرا شود ، یک فناوری بالقوه آزاد کننده است.
بشریت ، مجبور می شود که به طور جدی ، در مورد سیستم اقتصادی و اجتماعی جهان، تجدید نظر کند. مساله تولید دیگر مطرح نخواهد بود، زیرا تولیداتی که توسط ماشین ها و ربات ها انجام می شود برای همه به اندازه ی کافی خواهد بود.
به جای آن ، مشکل به سمت حوزه توزیع خواهد رفت که می تواند بسیار سیاسی شود، اما قطعا درد جامعه ی در حال تغییر خواهد بود.
لازم به ذکر است که این فناوری، هنوز درمراحل اولیه قرار دارد و قبل از اینکه در سطح وسیعی قابل اجرا باشد به پیشرفت های زیادی نیاز است. گرچه تعجب آور نیست، زیرا هر یک از انقلاب های صنعتی در گذشته ، به جای ظهور لحظه ای، مجموعه ای از یک سری پیشرفت های فنی بوده اند.
مطمئن نیستیم که آینده چگونه خواهد بود. اما چیزی که قطعی است این است که اتوماسیون به این زودی ها از بین نمی رود. بنابراین بهتر است آن را بپذیریم و به جای جنگ بدون فایده با آن ، از آن استفاده کنیم.
به یاد داشته باشید که هوش ، بازشناخت الگوهاست. بنابراین تنها یک سوال باقی می ماند؛ آیا الگو ها را می بینید و آیا برای استفاده از دانشی که به دست آورده اید حاضرید پیشرفت کنید؟
گذشته قابل تغییر نیست. اما آینده هنوزفتح نشده است…
یک نظر
دنبال کنید : متاورس چیست و چرا باید شناخت آن برای ما مهم باشد؟ - مجله شهاب